In de zestiende eeuw werd het mogelijk en gebruikelijk grote wijzerplaten aan een toren vast te maken. De uurwerken waren toen goed genoeg om de tijd aardig nauwkeurig aan te geven.
In een rond klein torentje daarboven kon een carillon worden opgehangen. Dat is in Zoetermeer ook het geval. De grote luidklokken hangen in het stenen gedeelte, achter de zogenaamde galmgaten. Dat zijn de houten "luxaflexjes" op de foto.